Profil użytkownika groszek
Dobry w 2/3, czyli wtedy gdy jeszcze nie wiemy o co chodzi. Kiedy już się dowiemy, robi się dziwacznie. Ale tkwimy przykuci do ekranu, bo wciąga niesamowicie.
Najbardziej krytykowany film Shyamalana. Mi się podoba. Połączenie elementów wschodnich i fantasy przyniosło ciekawe uniwersum i baśniowy klimat. Do tego mamy piękną stronę wizualną i cudowną muzykę.
Od początku wiemy kto zabił, nie wiemy jak ani dlaczego. Te pytania generują raczej zaciekawienie niż napięcie. Sam film to bardziej kryminał niż thriller. Świetna rola Goslinga.
Wspaniała historia, genialne aktorstwo, świetna muzyka i mądrość przesłania. Czegóż chcieć więcej?
Szkoda, że nie obejrzałam tego z 15 lat temu. Teraz historię o pozaziemskim wirusie nadal dobrze się ogląda, ale nie budzi ona już większych emocji.
Ten film to emocjonalna bomba. Tym większa, że temat dyskryminacji jest teraz bardziej nawet aktualny niż był w 1993 roku.
Uwielbiam ten film. Jest mistrzowsko zagrany i wyreżyserowany. Wypieszczony w każdym słowie i obrazie. Dramatyzm i napięcie są, ale dyskretne i kameralne.
Dzięki aktorom i scenografii mamy dopełnienie i pogłębienie wersji animowanej. Uczta dla oka i ucha. Z nutką nostalgii i szczyptą humoru.
Prawdziwym dramatem nie jest tu katastrofa, ale konieczność udowodnienia, że pilot nie wodował samolotu dla zabawy. Dramaturgii zresztą też tu niewiele.
Aż się sobie dziwię, ale podobało mi się. I efektowne to i dowcipne i sensowne. Tylko jak już trzeba zniszczyć miasto, czemu zawsze musi to być Nowy Jork?
Ten film poraża. Poraża ogromem zła, które skumulowało się w małym chłopcu i wypłynęło u nastolatka. Poraża spokojem jego matki, która nie porozmawiała... Magnetyczna rola Tildy Swinton. Bez łez, lamentu czy krzyku wyraża wszystko: ból, rozpacz, szczęście, bezradność i bezwarunkową miłość matki do dziecka.
Jaki jest sens robienia remake'u będącego tylko gorszą kopią pierwowzoru? Brian de Palma to nie jest, King niby jest, ale dramatyzm zgubił się kompletnie.
Przemiana w zwierzę pozwala odkryć romans żony, odzyskać pracę i znaleźć miłość? Nic ciekawego, nawet Morricone jakoś szczególnie się nie popisał.
Bardzo dobra francuska produkcja. Z rysem historycznym i pełnokrwistymi bohaterami. Z pazurem, dowcipem, sensem i przesłaniem. Duże pozytywne zaskoczenie.
Za dużo kolorów, istne "rzygam tęczą". Fajne filcowe wdzianka i wycinanki. Świetna muzyka, rewelacyjna wersja "Sound of silence". Córa jednak była zachwycona, a w końcu to ona jest targetem.
Piękny, bardzo malarski i melancholijny film o różnych obliczach miłości. Lepiej zagrany na drugim planie niż na pierwszym. Dziewięć Oskarów nie dziwi.
Zgorzkniały egzorcysta, bogobojna policjantka, sympatyczny szatan i genialne lekarstwo na raka. Dobry scenariusz, efektownie zrealizowany i świetnie zagrany. Plus androgyniczna Tilda Swinton.
To jest Zhang jakiego uwielbiam. Zhang opowiadający o miłości i walce. Opowiadający pięknie i poetycko. Opowiadający kolorem, tańcem, muzyką, polem i lasem...
Charakterne zwierzaki śpiewająco ratują podupadający teatr. Sympatyczna historyjka, świetna muzyka i kilka niezapomnianych scen. Przyzwoita rozrywka.
Takie filmy generują silne emocje, dlatego powstają. A ten ma jeszcze piękne zdjęcia, cudną muzykę i aktorkę, która to wszystko niesie na wątłych ramionach.